19. Henk de Kat

Henk de Kat (Delft, 1947) begint in de jaren zeventig van de vorige eeuw als basgitarist in de BB Bluesband. Deze om z’n dansbare blues bekende Delftse groep treedt aanvankelijk veel op tijdens weekend-feesten achter de Stads Doelen, in het – later afgebroken – buurthuis TIG (‘Tot Ieders Genoegen’). Bij wijze van experiment introduceert Henk daar rond 1977 de net door hem ontdekte zydeco: swingende ‘zwarte’ accordeonblues uit de moerasgebieden van Louisiana. Het uitprobeersel is de eerste avond meteen een succes. Met die voor Nederland nieuwe stijl wordt de BB Bluesband een veelgevraagde act voor linkse manifestaties. Henk de Kat richt in 1985 La Blusa op en sticht daarna Les Chats Cadiens, dat nog steeds volle zalen trekt.

Bekijk hier de video’s van Henk de Kat

Achtergrondinformatie

Henk de Kat verdiept zich, vooral geïnspireerd door de zwarte accordeonist Clifton Chenier (de ‘BB King op accordeon’), meer en meer in de muzikale en culturele achtergronden van die uitheemse muziekstijl uit Louisiana. Na het door uiteen lopende ambities verwateren van de BB Bluesband richt Henk in1985 de uitsluitend nog op zydeco gerichte band La Blusa op. Hij trekt een aantal gerenommeerde muzikanten aan, onder wie gitarist Henk Robbers uit de Polle Eduard Band (zie nummer 18), een uitvloeisel van de Tee Set (zie nummer 2). La Blusa valt op met zijn unieke sound, zelf geschreven composities en enthousiaste uitstraling. De band wordt al gauw tot drie keer toe door organisator Paul Acket gevraagd om op te treden op North Sea Jazz in Den Haag. Daar zijn de Delftenaren de eerste Nederlandse groep die op zo’n internationaal festival hun eigen vorm van zydeco en cajun (de blanke variant) laten horen. La Blusa speelt in die tijd ook in tv-programma’s, op podia als het Paard en de Melkweg en op tal van blues- en jazzfestivals in eigen land, België, Duitsland en Frankrijk.

Les Chats Cadiens
Ondanks het publieke succes trekt Henk de Kat zich in de jaren negentig terug uit zijn La Blusa. Hij wil meer vanuit een akoestisch benadering gaan spelen, en meer eigenheid in de muziek stoppen. Het oude La Blusa valt uiteen, twee leden gaan nog wel onder die naam verder, met een repertoire van steeds meer popcovers in een zydeco-jasje. Henk start vanuit zijn ‘terug naar de essentie’ gevoel een geheel nieuwe groep, Les Chats Cadiens, de Franse naam voor The Cajun Cats. Opmerkelijk is dat hij daarin ook de rol van bassist op zich neemt, door in de baskant van zijn instrument een microfoon in te bouwen. Daarmee wordt een unieke, ook op grote podia intiem overkomende sound gecreëerd. Voor zover bekend is er geen andere bluesband, ook niet in bakermat Louisiana, die drijft op een zompige accordeonbas.

De nieuwe, compactere viermansformatie bestaat verder uit Willem van Dullemen uit Rotterdam (eens uitgeroepen tot Beste bluesgitarist van Nederland), de Delftse drummer Jeroen Elfferich en Utrechtenaar Hans de Vries (oud-bandleider van Louisiana Radio en genomineerd als Beste mondharmonicaspeler van Nederland). De eerste cd van Les Chats Cadiens (‘French Accordion Blue’), met louter eigen composities, krijgt lovende recensies en wordt bij een internationale stemming uitgeroepen tot ‘Beste zydeco-cd van Europa’. Bandleider Henk de Kat wordt na een vanuit Duitsland georganiseerde stemming twee jaar gekozen (eerst door publiek, daarna alleen door een internationale vakjury uit de muziekindustrie) tot ‘Beste zydeco accordeonist van Europa’.

Veerkracht uit het moeras
In 2021 wordt de plaats van de elektrische gitaar spelende Willem van Dullemen overgenomen door de befaamde Ferdinand Bakker (zie ook nummer 3 en Alquin, nummer 34). Hij brengt nu een akoestische gitaar in en beurtelings ook de cajunfiddle, viool. Met de entree van Bakker wordt Les Chats Cadiens niet alleen een nu weer voor driekwart echt Delftse band, ook leidt dit tot een verdere muzikale doorgroei. Er ontstaat een theaterprogramma, waarmee nog uitsluitend in de wat kleinere en middelgrote toneelzalen van Nederland wordt gespeeld.

De voorstelling heet ‘Veerkracht uit het Moeras’. Rode draad daarin is de ontstaansgeschiedenis van cajun en zydeco, in de moerassen ten westen van New Orleans. Met voornamelijk weer eigen songs en enkele introductiefilmpjes wordt verhaald over de grote gevolgen van de massale emigratie van Europeanen naar Amerika sinds vier eeuwen geleden. En dan toch, ondanks zoveel perioden van leed, ontstaat rond 1900 in de smeltkroes van verschillende culturen vanuit de accordeon zo’n ‘vrolijke tak van de blues’ in de Mississippi delta. ‘En de opgewekte sfeer daarvan, dat is eigenlijk een wonder. Echt een toonbeeld van menselijke veerkracht, gevoed door de power van muziek’, zegt De Kat. Hij ziet dit nieuwe programma als een mooie, rijpe oogst van 45 jaar toewijding aan en vernieuwing van zijn accordeonblues. ‘Met deze theatertournee kan ik, en kunnen wij als Delftse band, de rest van althans míjn leven wel verder…’.

Bron: Les Chats Cadiens (http://www.cajunblues.nl/)
Foto: Bert Lek